|
Nieuwsbrief Vocale
duetten nr. 1 (november 2004)
Weetjes over duetten.
Omdat het voor de interpretatie van muziek belangrijk is
te weten in welke tijd deze is gecomponeerd, met welke bedoeling en ook
voor wie, volgen hieronder de achtergronden van een paar van de duetten
waar wij momenteel in diverse samenstellingen mee bezig zijn.
In chronologische volgorde: allereerst de duetten van
Henry Purcell (1659- 1695). Hij schreef hiervan een aantal, naast veel
andere o.a. sololiederen, maar slechts een klein deel van al deze muziek
wordt regelmatig uitgevoerd. ‘What can we poor females do?’ kent naast een
duet ook een solo versie(uit 1694).
Het is vermoedelijk als ‘los’ lied
geschreven maar het is (nog) niet vindbaar voor wie precies en
waarom. ‘No, no, resistance is but vain’ is naast twee solo liederen, de
enige bijdrage van Purcell aan een toneelstuk (play) uit 1693 geheten ’The
maid`s Last Prayer, or Any rather than Fail’ op tekst van Thomas Southerne.
Eigenlijk pas in de laatste vijf jaar van zijn leven
schreef Purcell muziek voor een paar grote producties (semi-opera`s) bijv.
The Fairy Queen en The Indian Queen, maar veel liederen hebben niet direct
betrekking op de stukken waarin zij voorkomen en werden ook niet door de
hoofdrolspelers gezongen, behalve in Dido and Aeneas.
‘Puisqu`ici-bas toute âme’ is door Gabriel Fauré
(1845-1924) gecomponeerd in 1863 en herzien in 1873. Het is dus
oorspronkelijk een jeugdwerk van Fauré, die meevocht in de Frans- Duitse
oorlog van 1870 en bij het beleg van Parijs. Na die tijd werd hij assistent
organist en ging de muzikale salons van Parijs bezoeken o.a. van de
beroemde zangeres Pauline Viardot, Hij is kort verloofd geweest
(juli-oktober 1877)met haar dochter Marianne waar hij al vijf jaar verliefd
op was. ‘Puisqu`ici’ is door Claudie
(andere dochter van Pauline) en Marianne gezamenlijk uitgevoerd(1879?) en
de muziek is ook aan hen opgedragen (à Mesdames Georges Chamerot=Claudie et
Alphonse Duvernoy =Marianne). De tekst is van Victor Hugo (1802-1885) en
deze is een aantal malen getoonzet o.a. ook door R.Hahn en Saint-Saëns
onder de titel ‘Rêverie’, waarbij de verschillende componisten niet altijd
dezelfde coupletten van het gedicht gebruikt hebben.
‘The graceful swaying wattle’ van Frank Bridge (Engelse
musicus/componist 1879-1941) dateert uit 1916 toen Wereldoorlog I nog volop
woedde. Bridge was een overtuigd pacifist en zijn muziek uit die periode
weerspiegelt zijn wanhoop. Bridge zelf is buiten Engeland vooral bekend
geworden als compositieleraar van de grote Benjamin Britten.
Het duet ‘The graceful swaying wattle’ behoort tot de
Australian patriotic songs en
beschrijft de acaciabloesem (wattle) , het zinnebeeld van Australië.
N.b. Wattle-day is een nationale feestdag op 26 januari
!
Bronnen: The New Grove A
French Song Companion (Graham Johnson and Richard Stokes)
|