THAILAND

Geschiedenis & Rondreis

Onderstaand artikel gaat over Noord- en Midden- Thailand. Rondreizen in Zuid- Thailand is – afgezien van een verblijf in de kust resorts- minder aantrekkelijk omdat de situatie er decennialang al niet stabiel is. Dit gebied, waarin veel mensen Islamiet zijn en Melayu (etnische Maleiers) wil zich afscheiden van het boeddhistische deel van Thailand. Honderd jaar geleden is het ingelijfd, maar nog steeds is iedere Thai, zelfs als hij een moslimgeestelijke is, een vijand. De regering moet dus steeds soldaten sturen die voortdurend door de opstandelingen worden vermoord.

Goed beschouwd is Thailand momenteel (2013- 2014) eigenlijk helemaal onrustig want er zijn ook dagelijks demonstraties, vooral in Bangkok, tegen de regering die men als zeer corrupt beschouwt.

Krantenkoppen uit Thaise kranten, januari 2014, over de belegering van het centrum van Bangkok. De Roden (vooral mensen van het platteland) komen in opstand tegen de Gelen (de elite, ca. 10% van de bevolking). Men wil gratis onderwijs, werkeloosheidsuitkeringen, een sociaal vangnet en pensioenen, maar vooral een eind aan de corruptie		Bericht uit de Volkskrant

Indeling:

1. Geschiedenis van Thailand

2. Godsdiensten

3. De rondreis

Ad 1. Geschiedenis van Thailand:

Vóór 4000 v.Chr.	4000 v.Chr.	3000 v. Chr.	2000 v. Chr.	1000 v. Chr.	0	1000 na Chr	2000 na Chr.
landbouw	Ban Chiang				Dvaravati Srivijaya Khmerrijk De Thai komen
					Sukhotai Ayutthaya –annexatie Lopburi Thonburi- annexatie Lanna Chakriperiode

Het Koninkrijk Thailand heette tot 1939 Siam. De Thaise naam is ‘Prathet Thai’, waarbij Prathet land betekent en Thai iets als vrij, dus samen letterlijk ‘Vrij land’.

Koninkrijk Thailand	Ban Chiang	Koninkrijk Dvaravati (1)	Koninkrijk Srivijaya (2)	Angkor/ Khmer gebied(3)

Rond 40.000 voor Chr. leefden er al jagers en verzamelaars in het gebied van het huidige Thailand. Zij bouwden semipermanente nederzettingen en maakten houten en stenen werktuigen. Wellicht was er al landbouw rond 9000 voor Chr. gezien de vondst van oude zaadresten in grotten in Noord- Thailand.

Bij Ban Chiang is een belangrijke archeologische vindplaats. De bewoners zouden er ca. 3600 voor Chr. bronzen werktuigen hebben gemaakt en natte rijst verbouwd, waardoor er sociale en politieke organisatie ontstond.

Ban Chiang. In de graven plaatste men potten rond de doden				De Thai kwamen vanuit Yunnan

Enkele eeuwen voor Chr. kwamen er uit India en Sri Lanka hindoeïstische en boeddhistische missionarissen naar Zuidoost- Azië en er ontstonden verindianiseerde koninkrijken.

In het huidige Thailand bloeide de beschaving van de Mon, het boeddhistische Dvaravati koninkrijk (1) van de 6^de tot de 11^de eeuw(= 1); de Maleiers hadden het koninkrijk Srivijaya in het zuiden op het schiereiland van de 7^de tot de 13^de eeuw (= 2) en het Khmer rijk breidde zich uit vanuit het huidige Cambodja van de 9^de tot de 13^de eeuw(=3).

Het Thai- volk kwam in de 11^de eeuw vanuit de provincie Yunnan in het zuidwesten van China. Het verspreidde zich over Zuidoost- Azië en vestigde zich in Siam aan de rivier de Menam (Mae nam= moeder water).

Sukhotaiperiode (1249 – 1438):

De stichting van de Thaise natie dateert uit 1238 toen verschillende Thaise groepen zich verenigden onder het Sukhotaikoninkrijk en zich onafhankelijk verklaarden van het Khmer- rijk. De krijgsheer Pho Khun Bang Klang Hao werd de eerste koning en noemde zich Pho Khun Si Indrathit(of Intradit). Met behulp van Ceylonese monniken werd het Theravada boeddhisme ingevoerd als staatsgodsdienst.

Onder Ramkhamhaeng de Grote (ca. 1239- 1317) genoot Sukhotai voorspoed over een gebied groter dan het huidige Thailand. Ramkhamhaeng zou ook het Thaise alfabet ontworpen hebben (in 1283 op basis van een stèle waarover twijfel bestaat). Na de dood van Ramkhamhaeng begonnen de vazalstaten zich af te scheiden: Uttaradit, de Laotiaanse koninkrijken van Luang Prabang en Vientiane en in 1319 de Mon-staat in het westen. In 1321 kwam de stad Tak onder de macht van Lanna. In 1378 moest de koning van Sukhotai de macht overdragen aan Ayutthaya.

(ca. 1300) Oranje = Sukhotaikoninkrijk Paars = Lannakoninkrijk	(ca. 1400) Blauwviolet= koninkrijk Ayutthaya Groenblauw= Lan Xang	Changwat Lopburi waarin de stad Lopburi ligt	Rattanakosin periode met de territoriale verliezen van Siam: 1867 - 1909

Sukhotai Historisch Park	Ayutthaya	Narai	Taksin	Thonburi	Lanna: Chiang Rai en Mai	Bangkok

Ayutthaya periode (1351- 1767):

In deze periode regeerden over het Thaise koninkrijk Ayutthaya de volgende dynastieën:

Uthong dynastie- eerste periode (1350- 1370)

Suphannabum dynastie – eerste periode (1370- 1388)

Uthong dynastie – tweede periode (1388 – 1409)

Suphannabum dynastie – tweede periode (1409 – 1569)

Sukhotai dynastie (1569 – 1629)

Prasat Thong dynastie (1629 – 1688)

Ban Phlu Luang dynastie (1688 – 1767)

Het begin: U Thong –naar verluid een afstammeling van een rijke Chinese koopmansfamilie getrouwd met koninklijk bloed- stichtte onder de naam ‘koning Ramathibodi’ in 1351 Ayutthaya en nam in 1378 het koninkrijk Sukhotai over. Ook werd het koninkrijk Lopburi geïncorporeerd dat uit het Dvarati rijk dateerde en nu bij het Angkor (Khmer) regime behoorde.

Koning Ramathibodi probeerde zijn rijk te verenigen en verklaarde in 1360 het Theravada Boeddhisme tot staatsgodsdienst*. Vanuit Ceylon werden toen nieuwe kloosterordes gesticht. Ramathibodi stelde ook een wetscode samen gebaseerd op de Indiase Dharmashastra (een Hindoe wetstekst) en de Thaise traditie, in het Pali, een taal verwant aan het Sanskriet en de taal van de Theravada Boeddhistische geschriften, qua status te vergelijken met het kerklatijn. Deze code bleef van kracht tot in de 19^de eeuw.

De koning werd gezien als de incarnatie van Shiva op aarde en werd aanvankelijk vereerd als een vader door zijn volk, maar de vaderlijke aspecten verdwenen echter steeds meer onder Khmer invloed en de monarchie trok zich terug achter een muur van taboes en rituelen. De cultus werd steeds meer beheerd door een groep Koninklijke Brahmanen.

Ayutthaya was in de 15^de eeuw gericht op Malakka, maar in de 16^de en 17^de eeuw kwamen er contacten met de Portugezen, Nederlanders (VOC), Engelsen en Fransen. De zeer verlichte despoot koning Narai (1656- 1688) ontving de westerse missionarissen en avonturiers gastvrij. De Nederlanders gebruikten in 1664 echter geweld om een verdrag af te dwingen dat naast vrijere handel ook exterritoriale rechten gaf. Narai tekende toen een verdrag met de speciale gezant van Lodewijk XIV om hulp te krijgen. Franse ingenieurs bouwden fortificaties voor de Thais, een nieuw paleis voor Narai in Lopburi, ze hielpen met onderwijs en gezondheidszorg en brachten de eerste drukpers in het land.

De Thaise adel en de Boeddhistische leiding wantrouwden de Franse aanwezigheid en toen men hoorde dat Narai op sterven lag, werd de kroonprins –die christen was- samen met een aantal missionarissen gedood door generaal Phetracha. Toen er Engelse oorlogsschepen kwamen ontstond er een bloedbad onder de Europeanen aldaar. Phetracha greep de troon (1688- 1693), wees de overgebleven buitenlanders uit en begon een politiek van isolationisme die 150 jaar duurde.

De sociale structuur van Ayutthaya was als volgt: elke vrije man moest geregistreerd worden als dienaar (phrai) van een lokale heer (nai) voor militaire en corvee aan publieke werken en op het land van de heer. De arbeidsverplichting kon afgekocht worden door belasting te betalen. Een phrai kon zichzelf ook verkopen aan een ’aantrekkelijkere’ nai die dan een bedrag aan de regering betaalde als compensatie voor de verloren gegane corveearbeid.

Naresuan, koning van Siam van 1590 tot 1605, toen het land zijn grootste territoriale omvang had, maakte elke phrai tot phrai luang, direct gebonden aan de koning. Hij verdeelde hun diensten voortaan onder zijn bestuurders. Het idee ontstond dat de koning ook eigenaar was van al het land. Ministeriele benoemingen en gouverneurschappen werden geërfd door de paar families die via een huwelijk verwant waren met de koning. Om allianties te kunnen smeden met machtige families had de koning vaak vele echtgenotes.

De Boeddhistische monniken en de Chinezen stonden buiten dit systeem. De kloosters werden het centrum van onderwijs en cultuur. De Chinezen hoefden zich niet te registreren voor corvee- arbeid en konden dus overal door het land handel drijven. Zij trouwden meestal met Thaise vrouwen omdat er weinig Chinese vrouwen uit China naar Thailand kwamen.

Haar ‘Gouden Eeuw’ beleefde Ayutthaya in de tweede kwart 18^de eeuw: Een relatief rustige periode waarin kunst, literatuur en studie bloeiden. Hoewel de macht van de koning in naam absoluut was, had het centrale gezag buiten de hoofdstad weinig invloed.

In 1765 werd Siam binnengevallen door twee Birmese legers die optrokken naar Ayutthaya en in 1767 werd de stad verwoest: het einde van het koninkrijk! De militaire commandant Taksin ontsnapte echter met zijn troepen. Hij kwam terug en vestigde zijn koninkrijk in Thonburi: De Thonburi periode (1767- 1782). Thonburi heette eerst Ban Kok.

Phraya Taksin veroverde ook gebieden die nooit volledig tot Ayutthaya hadden gehoord, zoals Lanna en Lan Xang:

Het koninkrijk Lanna ontstond in Noord- Thailand in 1259 en bestond uit min of meer onafhankelijke stadstaten. Het rijk groeide snel vanuit de hoofdstad Chiang Rai en in 1292 werd het Mon- koninkrijk Hanpunchai geannexeerd. In 1296 werd de nieuwe hoofdstad Chiang Mai gesticht. De bloeitijd van Lanna was in de 15^de eeuw. In 1477 werd het 8^ste boeddhistische concilie gehouden bij Chiang Mai, dat zich bezighield met het verbeteren van de boeddhistische geschriften. De vroegere onafhankelijke stadstaat Nan, hoofdstad van een Thai- Lue volk, werd er aan toegevoegd in 1449.

In de 16^de eeuw begon het verval. Men vocht over wie troonopvolger mocht worden en door de politieke instabiliteit kon Birma een inval doen en in 1588 werd Lanna hier een vazalstaat van.

Hoewel de Thaise koningen van Ayutthaya (zie aldaar) Lanna probeerden terug te veroveren, lukte dat niet en begin 18^de eeuw verdeelde Birma het in een noordelijk deel, geregeerd vanuit Chiaeng Saen (in feite ingelijfd door Birma) en een zuidelijk deel, geregeerd vanuit Chiang Mai.

Nadat de Birmezen in 1767 Ayutthaya hadden verwoest, wilde koning Taksin (zie boven) hen verdrijven zowel uit Siam (Centraal- Thailand) als uit Lanna. In 1775 viel Chiang Mai in handen van het Thaise leger en prins Kawila werd de eerste koning van Lanna onder Siamese leiding. In 1877 werd er vanuit Bangkok een onderkoning aangesteld die samen met de koning regeerde en in 1892 werd Lanna formeel geannexeerd door Siam. De laatste koning van Lanna had nooit echte macht en na zijn dood in 1939 werd geen opvolger benoemd.

Het koninkrijk Lan Xang (Land van een miljoen olifanten) besloeg op zijn hoogtepunt het huidige Laos, het grootste deel van noordoost Thailand, delen van Cambodja en grensgebieden van Vietnam (o.a. Dien Bien Phu). Het was eerst een vazal van het Khmer-rijk onder de naam Sawa. Op oude inscripties noemen de mensen zich Thai, maar de meeste Laotianen beschouwen Lan Xang als het begin van de moderne staat Laos.

De Chakri dynastie (1782 – heden):

Phraya Taksin werd (godsdienst)waanzinnig verklaard en geëxecuteerd in 1782. Hij werd opgevolgd door generaal Chakri de naamgever van de – tot op heden regerende- Chakri dynastie, wiens koningen allemaal de titel Rama dragen.

De periode tot 1932 heet ook de Rattanakosin periode omdat de koningen toen vanuit het eiland Rattanakosin in Bangkok (dat eerst Krung Thep heette) regeerden. Ze waren verhuisd vanuit Thonburi (Ban Kok) om minder kwetsbaar te zijn voor aanvallen vanuit Birma. In 1932 maakte een militaire staatsgreep een einde aan de absolute monarchie toen de koning vakantie aan het vieren was en begon een nieuwe jaartelling: de Rattanakosin Sakarat.

Rama I	Rama II	Rama III	Rama IV	Rama V	Rama VI	Rama VII	Rama VIII	Rama IX

Ad 2. Godsdiensten:

a.Het Boeddhisme:

94% van de Thai is boeddhist. Het mahayana is momenteel de belangrijkste richting in Thailand, maar het theravada kent ook vele aanhangers

Het theravada is de traditie die de oorspronkelijke boeddhistische leer navolgt. Het wordt ook het ‘boeddhisme van het Zuiden’ genoemd omdat het zich vanuit India naar het Zuiden verspreidde. Een andere naam is “het kleine voertuig’, in tegenstelling tot het ‘grote voertuig’ Mahayana (zie verderop). Het theravada dateert uit de tijd van Boeddha, de 6^de eeuw voor Chr. Na diens overlijden ontstonden er achttien verschillende scholen (de vroege boeddhistische scholen). Het theravada was de hoofdstroming waaruit de andere scholen door afsplitsingen ontstonden en is de enige nu nog bestaande vroeg boeddhistische school.

De leer focust op de Vier Nobele Waarheden en het Edele Achtvoudige Pad. De belangrijkste deugden zijn: geven, geduld, vertrouwen, inspanning, doorzettingsvermogen, vriendelijkheid, wijsheid, vredigheid, moraliteit en mentale evenwichtigheid.

Meditatie is een essentieel onderdeel van het pad naar de verlichting (nirwana). Het brengen van een einde aan het lijden is het hoofddoel. Wie dat bereikt wordt een arahant (heilige) genoemd. De Pali- canon, de collectie van geschriften van het therava-boeddhisme, is de meest betrouwbare verzameling toespraken van Boeddha. Een monnik dient de 227 regels van Boeddha te volgen. In 1360 werd het theravada tot staatsgodsdienst verklaard.

Het mahayana ontstond rond de eerste eeuw na Chr. in noordwest India vanuit de gedachte dat het traditionele boeddhisme zich te veel richtte op een ascetische individuele benadering om het nirwana te bereiken: terugtrekking uit de wereld en afzondering. Via dhyana (meditatie) tot verlichting komen was een zelfzuchtige daad vond men. Niet alleen de Boeddha maar ieder mens kan namelijk de staat van verlichting bereiken. Het primaire doel is grote compassie. Iemand op weg naar het Boeddhaschap, een Bodhisattva, zet zich voortdurend in voor het welzijn van levende wezens.

De Bodhisattva stelt uit mededogen zijn eigen verlossing uit totdat anderen ook zijn verlost. In het Tibetaans boeddhisme streven Bodhisattva`s ernaar eerst de alwetende staat van een Boeddha te bereiken en dan met een emanatie van een Bodhisattva te helpen zodat anderen ook verlichting kunnen bereiken.

De verspreiding van theravada en mahayana	Het leven van Boeddha	Bodhisatta Gautama	Bodhisatta	Bodhisattva`s

Het theravada gebruikt de term bodhisatta: iemand die er naar streeft de complete verlichting van een Boeddha te bereiken.

In Thailand gelooft men dat Rama IX, koning Bhumibol, een bodhisatta is. Men offert in de tempels witte lotusbloemen (=puurheid van het geloof), een kaars (= verlichting) en drie wierookstokjes (een voor Boeddha, een voor de bijbel van Boeddha en een voor de monniken).

In het mahayana is een bodhisattva een wezen dat naar verlichting streeft, maar ook een ‘verlichtend wezen’ dat actief anderen bijstaat op het pad naar Boeddhaschap. Later werd het begrip ook uitgebreid tot niet-ademende dingen als wierookwolken die `s morgens vanuit de tempel opstijgen en meehelpen de geest van de biddenden in de juiste richting te sturen. Vooral veel Chinezen hangen deze stroming aan. Zij gaan ook naar de tempel om te offeren, maar vooral ‘om iets te verkrijgen’. Zo gaan ze de dag vóór de lottotrekking er heen in de hoop hun geluk te kunnen beïnvloeden.

Het boeddhisme kent ook nieuwe sektes, zoals de Santi Asoke, gesticht door Phra Bodhirak, die wil dat monniken zich onder de mensen begeven en van mening is dat zij zich niet afzijdig van politiek moeten houden. Andere invloedrijke sektes zijn Dhammakaya (Licht van Waarheid) en Suan Mokh (Tuin der Bevrijding).

Boeddhistische kloosters/ tempels zijn het sociale vangnet van de Thaise samenleving: ze verschaffen eten, onderdak en gratis onderwijs. Bij veel kloosters staan grote schoolcomplexen waar grote groepen kinderen een –zeer lage- vorm van onderwijs genieten: veel Boeddhakennis, wetenswaardigheden over de koning en wat lezen en schrijven. Voor beter onderwijs moet men naar dure privéscholen. Men vindt het belangrijk dat tenminste één zoon –tijdelijk- monnik wordt, want een dergelijke zoon kan zijn ouders begeleiden op hun sterfbed. Je kunt al met een verblijf van minimaal drie dagen in een klooster monnik worden. Monniken mogen niets bezitten. Elke ochtend halen ze eten op. Ze bedelen er niet om, maar de mensen bieden het hen aan, in ruil voor hun zegen.

De monniken hebben veel invloed in de samenleving want zij bepalen voor de mensen de datum van hun huwelijk, de dag van geboortes (derhalve vaak keizersnee nodig), kleur, merk en dag van ophalen van een auto, enz.

Gautama Siddharta (Boeddha) verbood de mensen om de eerste 500 jaar afbeeldingen van hem te maken, waardoor men later niet wist hoe hij er uit zag. Er zijn derhalve naderhand allerlei versies verschenen. Je hebt ook dagboeddha`s waaraan men in het theravada veel waarde hecht.

Een Boeddhabeeld mag nooit naar het Westen gericht zijn en moet altijd zo hoog mogelijk staan, zodat jouw hoofd lager is.

Maandag: ‘handen vooruit’: Stop fighting Dinsdag : ‘slapend’: op weg naar nirwana Woensdag- voormiddag:met schaal in de hand; namiddag: hand op schoot, naar beneden gericht: het goede vasthouden, het kwade loslaten Donderdag: zittend, mediterend Vrijdag: op zoek naar de middenweg Zaterdag (zie donderd.),beschermd door 7 koppige Nagaslang Zondag: staand, mediterend	Alleen in Sukhotai staan ‘lopende’ Boeddha`s: B. is in de hemel op bezoek geweest bij zijn moeder	Een Thaise Boeddha heeft altijd een punt op het hoofd (=Verlichting)	‘Happy Boeddha’, God of Hapiness, in het Chinese Boeddhisme, is geen Boeddha, maar een monnik die een wens deed om gelukkig te worden De wens kwam uit.	Het Wheel of Law (en het hert liggend aan de voet ervan) symboliseert de eerste preek van Boeddha in een hertenpark. Het geeft aan dat het leven een lijdensweg is. Door mediteren leer je je gevoelens los te laten. Onder: voedsel wordt aangeboden

b. Het Animisme:

Vormen van animisme of geestesverering hebben een plaats gekregen binnen het boeddhisme. Tatoeages, amuletten, toekomstvoorspellers en sjamanen spelen nog steeds een belangrijke rol in het dagelijks leven. De geest die over de woning waakt wordt door bijna alle Thai vereerd. Hun wereld is vol ‘phii’(geesten) waar huisjes voor moeten worden gebouwd om te voorkomen dat ze onheil stichten. Er brandt altijd wierook, er ligt voedsel en er staan verse bloemen.

c. De Islam:

Zoals al in de inleiding is aangegeven, wonen er in Zuid- Thailand ca. drie miljoen Islamieten, die voornamelijk van Maleise afkomst zijn.

d. Het Christendom, m.n. Rooms- Katholicisme:

Een groot aantal inwoners van Chinese afkomst is Rooms- Katholiek.

Ad 3. De rondreis:

BANGKOK betekent ‘Dorp der Olijfbomen’. Een Thai loopt niet en wil graag zijn auto, zijn rijkdom, showen—file!!!

(foto links:) Het links rijden werd door Rama V, die als eerste naar Europa ging, vanuit Engeland gekopieerd. Hij nam van alles over wat hij zag aan moderniseringen. (boven;) Heel goed voor je karma is het kopen van schildpadden, vissen of vogels en die dan vrijlaten.

De bloemenmarkt, waar veel wordt gekocht om mee te offeren

Lotusbloemen blijven normaal maar 1 dag goed, opengevouwen wel een hele week.

Roze eieren zijn zoute eieren. Ze worden een maand in een zoutoplossing gezet.

(Plattegrond van) het Grand Palace met de Wat Phra Kaeo tempel. Het Palace is een ommuurd gebouwencomplex Aan de bouw werd begonnen in 1782 toen Bangkok de nieuwe hoofdstad werd. De heilige smaragden Boeddha (Phra Kaeo), in feite een klein beeldje van jade, bevindt zich in de tempel. De Koninklijke familie woont inmiddels elders (in Dusit).

Overal geesteshuisjes. Monniken bepalen waar je je geesteshuisje moet bouwen. Elke ochtend wordt er geofferd.

Ook overal portretten van Bhumibol, zijn vrouw of zijn kinderen (meestal zijn dochter die veel geliefder is dan de kroonprins)

Een boottocht door de klongs (kanalen) van Bangkok. In het gebied van het voormalige Thonburi zijn nog veel klongs, maar in het ‘nieuwe’ Bangkok zijn ze dichtgegooid. De klongs waren en zijn belangrijk voor de snelle aan- en afvoer van allerlei producten. Linksboven ligt een grote (rattenetende) varaan naast het huis. Er staan ook teakhouten huizen in Ayuttaya stijl. Rechtsboven: ook vissen voeren is goed voor je karma!

Wat Arun is genoemd naar Aruna, de Indiase god van de Dageraad. De naam ontstond vanwege de legende volgens welke koning Taksin in oktober 1767 bij dageraad aankwam vanuit het geplunderde Ayutthaya. De prang – een top van zes hemelen en één erbovenop, de 7 rijken van geluk- is 79 m. hoog en gebouwd in Khmer- stijl. De Cambodjanen waren hindoe, vandaar deze afwijkende stijl. In de tempel bevindt zich een relikwie van Boeddha. Men diende op handen en voeten naar boven te gaan om respect te tonen aan Sjiwa. De steilte was ook een weergave van de moeite die het kost om een hoger niveau te bereiken.

Op weg naar het Nationale Museum ‘ontvoerd’ in een tuk- tuk naar Wat Indrawihan, een 32 m. hoge staande Boeddha uit midden 19^de eeuw. Het beeld werd gemaakt als schrijn voor een relikwie van Boeddha en heeft enorme tenen. De rest van de tuktuk- reis ging langs kledingateliers en juweliers!

Honderden urnen bij Wat Indrawihan

Het Nationale Museum: plattegrond en ingang. Het museum heeft veel diorama`s. Hierna volgen een aantal foto`s van belangrijke gebeurtenissen of voorwerpen uit het museum:

In 1283 zou het Thaise alfabet gecreëerd zijn door koning Ramkhamhaeng

De strijd in 1257 tussen Pho Khun Ram Kham Haeng en Khun Sam Chon

Kaart van Ayutthaya uit 1636: Judia (= Ayutthaya), ‘de Hoofd-Stad van Siam’

Koning Narai kijkt door een telescoop

Het Koninklijke paleis van Thonburi

Bhumibol Adulyadej (Rama IX) op de troon in 1950. Zijn beschrijving lijkt op een hagiografie: hij was ook nog musicus/ componist!

Het Wiel der Wet ( Dvaravati, 6-8^ste eeuw)

De reis naar het Museum, maar ook naar de andere belangrijke gebouwen gaat het snelst via de taxiboten. Dit vervoermiddel is veruit te preferen boven een gewone taxi die permanent vastzit in de files.

11 januari is het Kinderdag en worden de kinderen verwend met snoep en spel

en wij gaan richting KANCHANABURI, met de lokale trein naar de vissershaven van Mahachai, waar vooral Birmezen werken. Zij verdienen er € 2,00 per dag (in Birma € 0,50). We zijn blij op tijd Bangkok te hebben verlaten vanwege de aangekondigde demonstraties op 13 januari 2014.

In de wortels van een Bodi-tree (ontstaan uit een zaadje van de boom van Boeddha) wonen geesten. Men begraaft er bijv. ook kapotte beelden uit geesteshuisjes, want deze worden niet zomaar weggegooid. Rechts: Chinees Boeddhistische tempel, waar men o.a. bidt voor een goede visvangst. Midden: toren voor vuurwerk en het verbranden van de (nagemaakte) bezittingen van doden.

Een ‘City pillar’, de symbolische 1^ste steen van elke stad

De Bridge on the River Kwai bij Kanchanaburi –gebouwd sept. `42 – febr. `43- is zo genoemd door de makers van de Hollywood- film hierover. Alleen de ronde delen zijn nog origineel. De rest is in `45 gebombardeerd en later opnieuw aangelegd. Er was oorspronkelijk een stalen brug en een houten (voor het aanvoeren van materieel)

Een originele trein van de Birma- spoorweg

Kanchanabury War Cemetery met een grote Nederlandse sectie. Via het Thailand- Burma Railway Centre kun je de juiste ligging van de graven opvragen

Naar het centrum van AYUTTHAYA, hoofdstad van 1350- 1767, gesticht door koning Ramathibodi, nu werelderfgoed. Het Wat Phra Sri Samphet complex (=1) was van de koninklijke familie. Ramathibodi II liet er twee chedi`s bij bouwen voor de as van zijn vader en broer. Alles werd in 1767 geroofd door de Birmezen en alle beelden werden onthoofd / vernietigd.

De Stupa of Chedi vorm: Een stupa was ooit een hoop steen of aarde met een reliek van Boeddha, later een halfrond gebouw en nog later een pagodevorm; de Prang vorm was oorspronkelijk Khmer- Hindoeïstisch

(reconstructie) van het tempelcomplex met de drie chedi`s. Achter het complex was ooit een houten paleis, dat werd verbrand door de Birmezen.

Kapel ten zuiden van (de resten van) Wat Phra Sri Samphet

met de grote Zittende Boeddha. Via vele draadsystemen kan men contact hebben met Boeddha.

Oude afbeelding van hoe men de ruines aantrof

Wat Mahathat (=2): het Boeddha-hoofd, bij de resten van de Wat Mahathat- tempel (er zijn veel Wat Mahathat tempels, allemaal kopieën van Sukothai)

Vervolgens een boottocht rond het eiland Ayutthaya (zie ook kaart in Nationaal Museum Bangkok) met opnames vanaf het water. Rechts de Jozefkerk van de Portugezen

Via Phitsanulok naar SUKOTHAI- op de fiets door het Historical Park; 2^de foto van links: eetbare lotusbloemen. 3^de foto links: Wat Sri Sawai (vlakbij Wat Mahathat). Wat Mahathat was het spirituele centrum van het Sukhotairijk. In de 13^de eeuw ontstond de centrale chedi; in de 16^de eeuw waren er ongeveer 200 chedi`s (o.a. een lotusknopchedi) en vele andere gebouwen. Er zijn, zoals eerder gezegd, alleen in Sukhotai (4) ‘wandelende Boeddha`s’ die een bijna vrouwelijk uiterlijk hebben.

Onderweg in Wat Prathat Sothon ligt een 42 m. lange (Burmese)Boeddha met zwarte haren en zonder punt op hoofd

en via het Meer van Phayao –het grootste meer van Noord-Thailand- waar een tempel op de bodem ligt

komen we in CHIANG RAI. Van hieruit bezoek aan BIRMA, een land dat een grote achterstand heeft op Thailand

Daar rijdt men rechts, hoewel het ook een Engelse kolonie was! Wij gaan met de tuk- tuk brommer

Wandelen over de markt waar een non, in het wit gekleed, mantrazingend geld en/of eten loopt te verzamelen

Een Birmees kloostercomplex

Pilaren worden minutieus hersteld

Slaapzaal der novicen

Het opgehaalde voedsel wordt gesorteerd waarna iedereen kan komen eten.

Huizen van de Thaihai, de derde minderheid van Birma. De straten bestaan uit aangestampte aarde.

Naar een tempelcomplex waar men o.a. bloemen kan offeren aan de dagboeddha.

Varen op de Mekong in de Gouden Driehoek: het samenkomen van Thailand, Birma en Laos. De Thai mogen niet gokken, daarom staan er veel gokpaleizen bij de buren (door Chinezen neergezet o.a.).

In Done Xao, een nieuw economische zone in Laos, worden potentieverhogende middelen verkocht: whisky met slang of een tijgerpenis.

Er zijn in Thailand zeven etnische minderheden. Vanuit China brachten deze 100 jaar geleden opium mee. Nu zijn ze allemaal geïntegreerd, behalve de Akha. Zij spreken nog steeds geen Thais en willen nog steeds opium verbouwen. Ze zijn animisten en geloven in kwade geesten in het water, vandaar dat ze zich vaak niet wassen. Ze leven nu vooral van het toerisme, waarbij ze zich nogal opdringerig gedragen.

Even ten zuiden van Chiang Rai ligt de hedendaagse Wat Rong Khun (de Witte Tempel), helemaal met glas versierd. Men is er in 1997 aan begonnen en het werk is nog lang niet klaar. Het is eigenlijk meer een kunstwerk dan een tempel.

Op weg naar CHIANG MAI: Bezoek aan een orchideeënkwekerij

en een parasolmakerij waar je ook T-shirts e.a. kan laten beschilderen

Vanuit Chiang Mai naar Wat Phra That Doi Suthep, boven op een berg gelegen.

Het complex werd door de koning van het Lannarijk in 1386 na Chr. gesticht. Dat is 1929 in hun eigen jaartelling, die ze overal gebruiken, behalve in de contacten met het westen. ‘Wat Phra That’ betekent ‘met welriekende Boeddha’ bij de plaats Doi Suthep. Het is een van de meest vereerde heiligdommen in Noord- Thailand. Volgens het verhaal zou de (witte) olifant van de koning de plek hebben uitgezocht door de berg op te lopen, te trompetteren en drie rondjes te draaien. De Naga-trap telt 304 treden, maar ze kunt ook met de kabelbaan. Er bevinden zich diverse gouden boeddha- beelden. Foto geheel rechts: er lopen voortdurend grote groepen biddende en offerende mensen rondom de centrale chedi.

Het oude centrum van Chiang Mai staat vol tempelcomplexen in de –rijke houtsnijwerk- Lannastijl, zoals Wat Phra Singh (foto midden). Een aantal wordt momenteel gerenoveerd. Er zijn echter naast de tempels en kloosters geen karakteristieke oude huizen bewaard gebleven.

Janghuarinnakorn House, nog binnen de oude omwalling van Chiang Mai, lijkt wel Grieks- Romeins. Het staat leeg, maar er wordt wat aan ‘geknutseld’. Er zijn nog flinke stukken van de oude muren over (foto midden). Vlak buiten het centrum ligt een enorme shopping mall.

De Night Market is zeer beroemd, maar soms wil je geen markten meer zien!

Links: De elektriciteit in de stad doet het meestal- eigenlijk een wonder gezien de constructies

Een bezoekje aan de Universiteit van Chiang-Mai: Prachtig geknipte heggen en fotosessies van geslaagden

Met de nachttrein van Chiang Mai naar Bangkok en dan door met de bus

langs Bangkok

Ook dit is nog Bangkok en nu naar: CHA- AM, een resort op 200 km. ten zuiden van Bangkok. Rechtsboven: zoutwinning. Cha- Am is een zeer rustige plaats die zich nog aan het ontwikkelen is. Heel wat anders dan het iets verder naar het zuiden gelegen Hua-Hin. Dat is een plaats met een bruisend nachtleven (een klein Pataya) en natuurlijk een Night-Market.

Het strand van Cha-Am is hoogstens twee meter breed en je kunt er dus nauwelijks op liggen, mede vanwege de vloed. Er zijn ook nog kwallen daar!

Sommige straten van Cha-Am beginnen prachtig geschilderd, maar

achterin zijn ze grauw van het vocht en voor een groot deel uitgewoond en verlaten

.

En een ode aan de Thaise honden! Ze zijn zeldzaam relaxed, net als de bevolking trouwens. Geen enkel agressief of bedelend beest gezien

Ons ongelooflijk chique hotel

En het eten was ook erg lekker (Dit was Pad Thai)

Noten:

(1)In het Museum werd opgemerkt dat het nog steeds de vraag is of m.b.t. het Dvaravati rijk echt sprake was van een rijk. Er zijn wel dingen gevonden, maar onduidelijk is hoe groot het rijk was, wie het stichtte en wie de heerser was.

Bronnen:

Gedrukte:

Capitool Reisgids Thailand, 13^de druk

Websites:

Wikipedia

Terug naar de pagina eerdere reizen of de homepage van Charlotte Anna Hansson