AFTON WATER

Flow gently, sweet Afton! amang thy green braes,
Flow gently, I'll sing thee a song in thy praise;
My Mary's asleep by thy murmuring stream,
Flow gently, sweet Afton, disturb not her dream.

Thou stockdove whose echo resounds thro' the glen,
Ye wild whistling blackbirds in yon thorny den,
Thou green-crested lapwing thy screaming forbear,
I charge you, disturb not my slumbering Fair.

How lofty, sweet Afton, thy neighbouring hills,
Far mark'd with the courses of clear, winding rills;
There daily I wander as noon rises high,
My flocks and my Mary's sweet cot in my eye.

How pleasant thy banks and green valleys below,
Where, wild in the woodlands, the primroses blow;
There oft, as mild Ev'ning weeps over the lea,
The sweet-scented birk shades my Mary and me.

Thy crystal stream, Afton, how lovely it glides,
And winds by the cot where my Mary resides;
How wanton thy waters her snowy feet lave,
As, gathering sweet flowerets, she stems thy clear wave.

Flow gently, sweet Afton, amang thy green braes,
Flow gently, sweet river, the theme of my lays;
My Mary's asleep by thy murmuring stream,
Flow gently, sweet Afton, disturb not her dream.

Bovenstaand ‘pre-romantisch’ gedicht schreef Robert Burns ca. 1789 . Volgens http://www.robertburns.org/works/340.shtml exact in 1791. In 1837 werd het gedicht op muziek gezet door Jonathan E. Spilman met als titel “Flow gently, sweet afton’. Het wordt ook vaak gezongen op de melodie van ‘Away in a manger’.

Dr. James Currie, Burns` eerste biograaf, meent dat Mary Mrs. Stewart (vroeger Lady Stair) is, weldoenster en dol op de gedichten van Burns. In dat geval ziet Burns een rijk persoon als boerenmeisje en zichzelf als geliefde.

Gilbert Burns zegt dat het Mary Campbell is, een geliefde van Burns die vroeg stierf. Volgens hem ging Burns daarna met de ‘beruchte’ Clarinda.